Nie jestem żadnym wytrawnym górołazem, ale będąc w Kapsztadzie, szkoda nie skorzystać z okazji, by znaleźć się na płaskim jak stół szczycie góry. Można to zrobić na dwa sposoby: wjechać kolejką linową lub wdrapać się jednym ze szlaków prowadzących na wierzchołek.
Góra Stołowa widoczna jest z każdego miejsca w obrębie Kapsztadu. Przyciąga wzrok, góruje nad miastem, jest także nośnikiem historii i legend, które towarzyszyły temu miejscu od zarania dziejów. I właśnie dlatego, by oddać jej honor, zdecydowałam się na zdobycie góry o własnych siłach.
Nie było to jednak łatwe, bo w dniu, który przeznaczyłam na zwiedzanie, Góra Stołowa skryła się za obrusem z chmur. W pewnym momencie jednak zupełnie niespodziewanie zwiedzając swobodnie Kapsztad, zobaczyłam, że wierzchołek zaczyna się pokazywać. Spakowałam się, zamówiłam Ubera i podjechałam pod początek szlaku.

Mogłam wybrać jedynie drogę przez Platteklip Gorge (wąwozem Platteklip), ponieważ inne wymagały więcej czasu i lepszej kondycji, niż ta, którą dysponowałam.
Góra Stołowa via Platteklip Gorge
To najstarsza, bezpośrednia i najłatwiejsza droga na szczyt Góry Stołowej, a jednocześnie najbardziej popularna. Trasa ta wiedzie wąwozem na kultowej, przedniej ścianie góry, z imponującymi skałami po bokach. W porównaniu z innymi szlakami nie jest najbardziej widokowa, ale zaspokoiła moje oczekiwania.

Trasę tę odkrył Antonio de Saldanha podczas pierwszego udokumentowanego wejścia w 1503 roku. Na szczycie Lion’s Head można znaleźć nadal wielki krzyż, który Portugalczyk wyrył w skałach.

Sama wędrówka jest dość żmudna i wiedzie po kamiennych, nieregularnych stopniach. Jest to droga niemal dla każdego, ale nie należy jej lekceważyć. Podejście jest niemal pionowe. Stopnie męczą stawy i wydają się nie mieć końca. Nagrałam też film o tym, jak wyglądała moja wspinaczka . Było to męczące doświadczenie, także dlatego, że większość ściany, po której się idzie, jest wyeksponowana na słońce. Najwyższy punkt góry znajduje się na 1086 m n.p.m., ale liczba przewyższeń, które trzeba pokonać to niemal 3000 m.



Kiedy wchodzić
Góra Stołowa przez większość czasu otulona jest tzw. obrusem, czyli kołderką z chmur. Kiedy obrus przykrywa stół – nie ma z wierzchołka żadnego widoku. Warto zatem wybrać się na górę najlepiej wtedy, kiedy niebo jest bezchmurne, albo kiedy towarzyszy mu zjawisko inwersji (chmury w dolinie). Z wielu miejsc w mieście widać, kiedy na górę kursuje kolejka linowa – jest to też dobry sposób, by ocenić czy wspinaczka ma sens. Przy złych warunkach atmosferycznych władze nie uruchamiają transportu zbiorowego na górę.



Bezpieczeństwo
Przed wejściem na szlak znajduje się informacja, że spacer na górę powinien odbywać się w minimum trzyosobowych grupach z uwagi na napady rabunkowe. Znajomi także uprzedzali mnie, że takie sytuacje się zdarzają. Podobno częściej aniżeli poważne wypadki.
Podczas mojego wejścia w dwuosobowej grupie nie spotkała mnie żadna nieprzyjemność (poza skręconą kostką). Mijały mnie całe rodziny, pojedyncze osoby, biegacze. Nie wyglądało na to, by mieli tutaj kręcić się jacyś złoczyńcy.
Co nie zmienia faktu, że wchodzisz na własną odpowiedzialność! Inne szlaki są rzadziej uczęszczane i z pewnością na nich ryzyko spotkania jakichś nieprzyjemności może być większe. W razie, gdyby spotkała cię taka sytuacja, jak napad rabunkowy, zalecam oddać wszystko, czego złodziej chce. Aparat, telefon – możemy kupić, ale życia niestety nie. Warto przeczytać także mój artykuł o bezpieczeństwie w RPA. |
Góra Stołowa to także siedlisko drapieżników takich jak: orły, karakale, żbiki. Dawno temu bywały tutaj i lwy, i lamparty. W związku z działalnością człowieka nie widuje się ich od przynajmniej wieku. Szlak poprzez Platteklip Gorge należy do bezpiecznych pod kątem zwierząt – kręci się tu zbyt wielu ludzi.
Co zabrać na wspinaczkę przez Platteklip Gorge
Tak jak wspomniałam, wspinaczka via Platteklip Gorge nie jest wymagająca. Nie potrzebujemy skomplikowanych uprzęży, kasków, ani de facto szczególnej wiedzy. Co się przyda?
- buty trekkingowe (jeśli wspinacie się latem, to takie oddychające, jeśli zimą to zabudowane),
- butelka z filtrem (może być water-to-go lub lifestraw – produkty, które filtrują także wodę z jezior i potoków, jest na trasie gdzie uzupełnić płyny),
- jedzenie (mogą być batoniki proteinowe, czekolada),
- mapa szlaku lub aplikacja w telefonie z mapą (niby ścieżka jest oczywista, ale lepiej dmuchać na zimne),
- apteczka (mi się przydała, bo skręciłam kostkę),
- spisany w telefonie i na kartce numer do centrum ratunkowego,
- czapkę z daszkiem, okulary przeciwsłoneczne i oddychające ubrania.
Norma wejścia na szczyt to dwie i pół godziny, ale są tacy, którzy pokonują ten dystans w godzinę i tacy, którzy potrzebują trzech. Mnie to zajęło około trzech godzin, a całą przygodę w wersji skróconej można obejrzeć na moim kanale Na Atlantydę na YouTube.
Na szczycie Góry Stołowej
Wierzchołek Góry Stołowej to płaskowyż o około 3 kilometrach długości. Otaczają go piękne klify. Na wschodzie widać szczyt Devil’s Peak, a na zachodzie Lion’s Head. Najwyższy punkt stanowi wschodni kraniec “stołu”, nazywany Maclear’s Beacon. To kamienny kopiec zbudowany przez sir Thomasa Macleara (chciał zbadać krzywiznę południowej półkuli). Góra Stołowa łączy się także z Signal Hill.










Co można robić na szczycie? Podziwiać panoramę Kapsztadu – widać stąd Camps Bay stadion piłkarski, port, a przy dobrej widoczności także Robben Island. Szukać Dassies, czyli góralek, lokalnych gryzoni oraz endemicznych dla Góry Stołowej roślin. Można także skorzystać z oferty sklepów, kafejek i restauracji.



Wjazd i zjazd kolejką linową
Tak jak wspomniałam, na szczyt góry można także wjechać kolejką. Jeśli z jakichś względów podejście pod górę odpada, zawsze pozostaje skorzystanie z tej opcji. Sama zjeżdżałam nią po wspinaczce na górę.
Warto upewnić się, czy kolejka danego dnia jeździ – wyglądając przez okno w dowolnym punkcie miasta albo na stronie Table Mountain Aerial Cableway. Niestety w celu skorzystania z przewozu, trzeba ustawić się w długim sznurze oczekujących. Ta opcja niezmiennie cieszy się ogromnym zainteresowaniem.

Na wspomnianej wcześniej stronie można także kupić bilety online. Na miejscu również znajdują się specjalne automaty i kioski sprzedające karnety bądź pojedyncze zjazdy (zarówno na dole, jak i na górze).
Cena przejazdu dla osoby dorosłej w dwie strony to 380 ZAR/ ok. 97 PLN, a w jedną stronę 200 ZAR/ ok. 51 PLN. Przed podróżą upewnij się, kiedy odjeżdża ostatni kurs. Z miesiąca na miesiąc te godziny różnią się od siebie. W lecie (w listopadzie 2019) ostatni wagonik odjeżdżał po 19, a w lutym 2021 o 17.
W 2016 roku operator kolejki ogłosił, że jej funkcjonowanie jest neutralne pod kątem śladu węglowego!
Ciekawostki o Górze Stołowej
Istnieje legenda, która tłumaczy, że “obrus” to zjawisko wynikające z pojedynku diabła i pirata Van Hunksa. Korsarz odpowiedzialny za wiatr z morza próbuje rozwiać chmury, diabeł zaś hajcuje w piekle i para leci. Z osobistych doświadczeń wiem, że zwykle wygrywa diabeł. Jako, że jestem córką żeglarza, to Van Hunks się nade mną pochylił i specjalnie dla mnie rozwiał chmurzyska.
Góra Stołowa była kiedyś… doliną między dwiema wyższymi górami, które wyerodowały. Dowiedziałam się tego podczas zwiedzania znajdującego się u podnóża Góry Stołowej Rezerwatu Kirstenbosch.

Góra Stołowa to także dom dassies, czyli góralek. Góralka skalna z wyglądu przypomina świnkę morską (kawię domową), jest jednak większa (do 60 cm). Ciekawostką na temat tego zwierzątka jest to, że jego bezpośrednim krewnym jest… słoń!
Około 2000 lat temu tereny te zamieszkiwały ludy mówiące w języku Khoe, nazywały one górę Huriǂ’oaxa (Hoerikwaggo), czyli “górą wyłaniającą się z morza”.
W listopadzie 2011 Góra Stołowa stała się jednym z New7Wonders of Nature (jednym z 7 nowych cudów natury). Jest także jedynym obiektem ziemskim, który znajduje swoje odwzorowanie w konstelacji gwiezdnej – Mensa (łac. stół). Konstelacja jest widoczna z półkuli południowej, poniżej Oriona w okolicy lipca. Nazwę nadał francuski astronom Nicolas de Lacaille podczas pobytu na przylądku w XVIII wieku.

Na szczycie Góry znajduje się toaleta publiczna, w której nie ma ani grama wody. Jest to zamknięty chemiczny obieg, w którym raz w ciągu dnia zawartość toalet spuszczana jest z góry do specjalnych beczek. RPA od lat boryka się z deficytem wody, prowadzą politykę zrównoważonego korzystania z wody.
Inne szlaki na szczyt
- Smuts Track
- Bridle Path
- Kasteelspoort
- Contour Path
- Szlaki Hoerikwaggo (od 2 do 6 dni): Szlak Ludowy, Szlak Gór Stołowych, Szlak Turystyczny Orangekloof, Szlak Top to Tip
Ponadto Góra Stołowa jest także pokonywana poprzez wspinaczkę skałkową – i istnieją tu trasy o różnym poziomie trudności. Pisząca te słowa nie ma o tym zielonego pojęcia, więc zaznaczam tylko, że temat istnieje.
I jak Ci się podoba pomysł z wejściem na Górę Stołową? Podejmiesz rękawicę? A może masz swoje przemyślenia na ten temat? Podziel się nimi koniecznie w komentarzu.
Swoją wiedzę możecie pogłębić korzystając z pozostałych artykułów na moim blogu:
- Co musisz wiedzieć, zanim pojedziesz do RPA?
- Śladami Tęczy – czyli konteksty kulturowe i historyczne w RPA
- Czy da się zwiedzić RPA bez samochodu?
- Koszty moich podróży w 2019 roku (w tym do RPA)
- Co zobaczyć w Kapsztadzie (tu przeczytacie też jak wejść na Górę)
- Co zobaczyć w Johannesburgu?
- Czy w RPA jest bezpiecznie i jak ogarnąć kwestie bezpieczeństwa?
- Najpiękniejsza trasa świata – Garden Route w RPA
- Jak zorganizować safari w RPA?
- Moje wrażenia z Parku Krugera (safari)
- Przepis na południowoafrykańskie Biryani
- Aborcja w RPA
- Jak spakować się do RPA
Więcej filmów z RPA:
- Czy Kapsztad na własną rękę jest bezpieczny?
- Skąd wzięły się pingwiny w Afryce?
- Wspinaczka na Górę Stołową i rezerwat Kirstenbosch
- Skoczyłam z klifu do rwącej rzeki
- To luksus, kiedy masz łazienkę – townships w RPA
- Życie na prywatnej wyspie Thesen